کد مطلب:28804 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:22

گنجینه پرسمان » اديان و مکاتب

آيا حضرت زينب(س) و حضرت ابوالفضل(ع) معصوم بودند؟

يكم: اين كه در كلام اسلامي گفته مي شود پيامبران و ائمه(ع) معصوم اند و از عصمت ديگران سخني گفته نمي شود؛ بدين معنا است كه عصمت ايشان با ادله عقلي يا نقلي اثبات شده است؛ ولي عصمت ديگران با ادله عقلي يا نقلي اثبات نشده است. پس پيامبران و امامان(ع) هم واقعاً معصوم اند و هم عصمت آنان براي ما ثابت شده است. اما درباره ديگراني كه مشمول اين ادله عقلي و نقلي نمي شوند، نمي توان قضاوت به عدم عصمت كرد؛ يعني، ممكن است انسان هاي بي شمار ديگري، واقعاً داراي عصمت از گناه باشند؛ ولي دليلي بر اثبات آن براي ما اقامه نشده است و نيازي نيز به اثبات آن احساس نمي شود. دوم: عصمت از گناه پايين ترين مرتبه از مراتب عصمت پيامبران و امامان(ع) است و مراتب بالاتر آن شامل عصمت از اشتباه، نسيان و سهو و عصمت در مقام تبيين دين است. با ويژگي هايي كه از سوي امامان معصوم(ع) درباره شخصيت حضرت عباس(ع) و حضرت زينب(س) نقل شده است، به دست مي آيد. سوم: اثبات عصمت براي نبي اكرم(ص) و امامان - به ويژه عصمت در مقام تبليغ دين و عصمت از اشتباه و نسيان و سهو - داراي آثار زيادي است؛ از جمله اين كه گفتار و رفتار آنان، براي ما دليل بر اسلام مي شود و ما بايد اسلام را از رفتار و گفتار آنان بياموزيم. در انديشه شيعه، مدارك و مستندات مسائل عقيدتي و فتاواي فقهي - علاوه بر قرآن و عقل - گفتار و رفتار نبي اكرم(ص) و ائمه اطهار(ع) بوده است. اين اثر بر گفتار و رفتار هيچ شخص ديگري ثابت نيست؛ مگر اين كه گفتار يا رفتار معيني از او مورد تأييد روشن معصومين(ع) (تقرير آنان) قرار گرفته باشد. چهارم: علاوه بر اين كه هيچ دليلي بر ارتكاب گناه از سوي حضرت زينب(س) و حضرت عباس(ع) وجود ندارد؛ بلكه هيچ اثري نيز بر آن مترتب نمي شودو به طور مسلم شخصيت والاي آن دو مبرا از گناه است.